आज पुन्हा त्याच वळणावर आल्यासारखं वाटतंय
भरल्या डोळ्यांनी पुन्हा आरशासमोर बसावं वाटतंय
आणि मग आपलं कुणीच नाही असं म्हणून
स्वतःच स्वतःचे डोळे पुसावं वाटतंय....
कधी सोबत नव्हतास माझ्या
आणि या गर्दीत सोडलंस माझं बोट
शोधतायेत लोक तुला अजूनही माझ्यासोबत
कदाचित म्हणूनच एकटं एकटं वाटतंय...
जागा आहे चंद्र अजूनही,
वादळही जागं आहे...
पण या वादळात तू मात्र हरवलास असं वाटतंय
कदाचित म्हणूनच एकटं एकटं वाटतंय...
काल तू असतानाही वाटायचं
आज तू नसतानाही वाटतंय
खूप दिवसांनी मला वाहायचं होतं
पण या नदीला कधी किनारा भेटला नाही
कदाचित म्हणूनच एकटं एकटं वाटतंय...
-प्रमिला म्हणे
No comments:
Post a Comment